16.12.09


Όλο αυτό το διάστημα, θα αναρωτήθηκαν πολλοί γιατί σωπάσαμε. Ο λόγος ήταν απλός, αν και επώδυνος. Όχι επειδή δεν είχαμε κάτι να πούμε, όχι επειδή εξαφανιστήκαμε, όχι γιατί δεν μας ενδιαφέρει η ομάδα μας, όχι γιατί απογοητευτήκαμε από τα άσχημα αποτελέσματα, για τίποτε από όλα αυτά.
Σωπάσαμε, γιατί θεωρήσαμε ότι έτσι έπρεπε να κάνουμε σε ένδειξη πένθους και σεβασμού στη μνήμη της Ρένας, αλλά και συμπαράστασης στο πρόσωπο του Προέδρου μας που δοκιμάζεται από την απώλεια αυτή.

Σε ότι αφορά τα της ομάδας μας, είναι δεδομένο, ότι η παραμονή της, σε ένα μεγάλο βαθμό, περνάει πλέον από το Κυριακάτικο παιχνίδι με την Ηλιούπολη.
Από αυτό το παιχνίδι λοιπόν δεν πρέπει να λείψει κανείς, ούτε καν να το διανοηθεί. Όλοι μαζί να βροντοφωνάξουμε για την ΕΛΑΦΑΡΑ μας, όλοι μαζί να την ενισχύσουμε, απέναντι στην πλέον βρώμικη ομάδα και των ΤΡΙΩΝ επαγγελματικών κατηγοριών, όλοι μαζί με τον τσαμπουκά και την αξία μας να πάρουμε τη νίκη.
Οι παίχτες πρέπει να αποδείξουν μέσα στο γήπεδο, ότι αξίζουν να παίζουν σε αυτήν την ομάδα. Αυτό δεν είναι ούτε απειλή, ούτε τρομοκρατία, όπως γράφτηκε αλλού (σχόλιο στο επίσημο μπλογκ της ομάδας). Είναι κοινή λογική. Η ομάδα είναι επαγγελματική, ξοδεύονται τεράστια ποσά για να μείνει στην κατηγορία και αυτοί που τα εισπράττουν πρέπει να κάνουν το καθήκον τους. Αλλιώς … ο Γενάρης είναι πλέον πολύ κοντά και ο καθένας θα εισπράξει ότι δικαιούται. Γιατί εμάς τους φιλάθλους μας νοιάζει πολύ η φανέλα που φοράνε οι παίχτες μας και αν δεν συνειδητοποιούν το πόσο βαριά είναι, δεν έχουν θέση στην ομάδα μας.
Μια λέξη τέλος προς την διοίκηση, χωρίς κανένα άλλο σχόλιο επί του παρόντος:
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ που επιτέλους άρχισε το ΞΕΣΚΑΡΤΑΡΙΣΜΑ. Συνεχίστε, είμαστε μαζί σας. Το μαχαίρι ως το κόκαλο ΤΩΡΑ!